Ik voel mij niet altijd prettig. En ik geloof ook wel dat dat ok is.

Ik voel me niet altijd prettig. En dat schept een band met hen die openlijk durven zeggen of schrijven dat ze zich niet prettig voelen. Dan zijn ze een voorbeeld voor mij. Ik die denk dat ze helemaal ok is met alles wat ze voelt. Ja, vaak is dat wel zo. Toch is delen nog een stap verder. Op een kwetsbaar moment jezelf blootstellen aan de wereld.

Net dan gebeurt er iets. Iets wezenlijks. Iets echt. Iets bijna tastbaar.

Net op het moment dat ik gevoelige woorden lees, verhalen van hen die hun diepte met mij, en de rest van de wereld, willen delen, word ik geraakt. En dat is precies wat er gebeurt. De openheid van de ander heeft mij geraakt. Heeft me iets nieuws over mezelf laten ontdekken. Iets dat geraakt wilde worden.

Met woorden, met beelden, met verhalen,…

Daar ontstaat de kiem van iets moois. De kiem van het delen van mijn eigen verhalen over momenten dat ik me niet zo prettig voel. Als ik mijn hormonen vrij spel geef en alles intens beleef, soms wat te intens. Als ik daardoor grof uit de hoek kom en ik me eenzaam voel in de ruzie die ik net zelf heb aangestookt, als ik roep tegen de kinderen en ik mezelf meteen met veel oordeel toespreek dat ik dan wel geen ‘onvoorwaardelijke ouder’ ben,… De voorbeelden zijn legio. Toch voel ik ook de drempel om te vertellen dat ik me niet altijd prettig voel.

Belangrijk worden

Als kind schreef ik in mijn eigen vriendschapsboekje ‘ik wil belangrijk worden’. Niet bekend, wel belangrijk. Die nuance valt me nu op. Ik begrijp ook precies wat ik toen wilde zeggen. Van betekenis zijn. Voor anderen. Dat voelde ik en dat voel ik nu ook. Lang heb ik gedacht dat ik alleen als mijn vrolijke, positieve zelf van betekenis kon zijn. Het besef komt stilaan dat elk aspect zichtbaar mag zijn, ook als ik me moe, eenzaam, boos, onbegrepen voel. Ook dan kan ik belangrijk zijn voor anderen.

En dat gaat helemaal niet over mijn ego, hoewel dat uiteraard ook af en toe aanwezig is, maar over een diep gevoel van zin. Mijn zin. Het is zo mooi om zin en goesting te combineren. De diepgang voelen van iets waardevols en soms zelfs prettigs voor de wereld te kunnen betekenen. Om harten te raken.

Stenen verleggen met humor én diepgang.

Wist je dat door een echt goed gesprek meer begrip ontstaat en daardoor meer ruimte voor humor? Zullen we dat eens proberen? Ik heb er zin in. En goesting.

Ik voel mij niet altijd prettig. En dat ik dat kan delen doet me deugd. Het doet mijn hart jubelen.

Hoewel mijn bedrijf De Prettige Rebel heet hoeft het niet altijd prettig te zijn. Wat ik wel doe is met diepgang en humor stappen doen zetten, iets in beweging brengen, ruimte creëren, kijken met mijn meest nieuwsgierige blik, ontvankelijk zijn voor wat echt gezien wil worden.

Dat ik ook de niet altijd prettige kant van Rebel zijn kan tonen doet me beseffen dat ik zelf een voorbeeld kan zijn, of een inspiratie. Het moet niet mooi of perfect te zijn.

Een beetje van alles is ook goed.

Niet altijd zo prettige groet,

Nele