Ik ga deze dag niet snel vergeten. Het is namelijk mijn verjaardag. Toch is dat op zich geen opzienbarend feit want het gebeurt elk jaar én telkens op dezelfde dag. Wat deze dag dan wel zo uniek maakt is dat ik al verschillende keren echt ben geraakt door de woorden van de mensen die mij graag zien. Ik kreeg ook al enkele video-boodschappen en die zijn heel erg binnengekomen. Wat is het ongelofelijk heerlijk om jullie liefdevolle woorden te mogen ontvangen.
Ik volg je graag. Blijf vooral je ongenuanceerde, pittige zelf. – A.
Je hebt me al vaak geïnspireerd. – J.
Er schuilt een talent in jou om net in lastige tijden telkens veel kansen te zien. -S.
Het concept vriendschap is lang een groot mysterie geweest voor mij. Bij sommige mensen voelde ik me meteen op mijn gemak en dacht ik er niet over na. Bij anderen bleef het een innerlijke strijd tot de beperkte verbinding uiteindelijk verbrak.
Wat ik nu voel is een immens geluksgevoel. Bevestigd horen wat ik zelf voel. Woorden toegestuurd krijgen die duidelijk maken waarom het zo goed klikt tussen mij en de zender. Connecteren en uitwisselen, elk op ons eigen tempo, soms veel, soms weinig, maar vaak precies genoeg. Liefde voelen en oprechte interesse delen met elkaar.
Het raakt me omdat ik lang heb geworsteld met vriendschap en fijne contacten. Doorheen de jaren is dat wel gebeterd maar toch leek ik regelmatig tegen muren te lopen. Ik begreep dan echt niet wat ik verkeerd deed of waarom mensen plots anders tegen mij deden. Ook omgekeerd vond ik het gedrag van anderen vaak vreemd. Vooral als lichaamstaal en de woorden die werden uitgesproken niet overeen leken te komen.
Als kind keek ik naar de wereld met duizelingwekkende verbazing en ondanks mijn onstuitbare levensvreugde leek ik soms wel alleen in een omgeving waarin alle anderen ‘raar’ waren. Bij de basis zag ik mezelf als referentiepunt en hoewel mijn perspectief langzaam breder werd, bleef ik toch vinden dan anderen raar waren en ik niet.
Jarenlang liep ik ook in mijn verschillende jobs tegen muren van onbegrip en van echt niet op dezelfde golflengte zitten. Ik zag en ervaarde hoe het eraan toe ging, ontwikkelde ideeen van hoe het beter of anders kon. Zodra ik dat uitsprak begon de strijd en die eindigde altijd met het einde van het contract, hetzij door mij, hetzij door mijn werkgever. Ik kan mij nog levendig de discussies, ruzies of koude oorlogen herinneren tussen mij en mijn leidinggevenden.
Het raakte me telkens weer. Tegelijk ontstond er meestal heel snel een soort vernieuwde vechtlust. De pure nieuwsgierigheid om te ontdekken wat er misliep en ik begon daarna altijd meteen weer vol onstuitbaar enthousiasme te solliciteren. Ik geloofde en vertrouwde erop dat ik ooit wel iets zou vinden dat bij me paste. Dat geloof is er altijd geweest. Ook in relaties, waarin ik telkens met 100% goede moed opnieuw begon.
De afgelopen vijf jaar is er enorm veel veranderd. Ik ben niet alleen moeder geworden. Ook kwam ik alsmaar meer mensen tegen waar ik me ‘normaal’ bij voelde. Ambitieuze, ondernemende, bruisende en vooral echte mensen kruisten mijn pad. Niet toevallig, wel omdat ik zelf alsmaar harder dat stuk in mezelf ruimte gaf. Wat een ongelofelijke rollercoaster is dat nu al geweest.
Dat net nu de wereld stilaan tot stilstand komt, de lente in het land is en het vandaag mijn verjaardag is, het me stilaan duidelijk word wie ik ben en waarom ik hier ben. De bemoedigende woorden die ik jullie over mij hoor zeggen komen dubbel binnen. Enerzijds begrijp ik nu beter hoe vriendschap werkt en begin ik dat ook echt leuk te vinden. Anderzijds is het besef groot dat er zoveel mensen zijn die me net waarderen voor wie ik ben. Er is dus niets mis met mij én er zullen altijd mensen zijn die mij vervelend vinden.
Het experiment om mezelf nog hoger boven het maaiveld te gaan uitsteken deel ik graag met jullie. Het is eng en tegelijk heb ik er keiveel zin in.
Bedankt om mij massaal het gevoel te geven dat ik er mag zijn zoals ik ben! Ik heb soms ook gewoon wat bevestiging nodig.
Ik deel met veel enthousiasme en liefde ook wat ik leuk vind of waardeer aan jou.
Veel liefs,
Nele