Ik ben naïef, optimistisch en radicaal positief. En ik ben er trots op. Eindelijk. Vanmorgen vroeg (4u30!) besefte ik al schrijvende dat ik niet moet veranderen. Dat ik me niet meer wil aanpassen aan mensen die mij graag behoeden, veroordelen of ongevraagd advies geven. I’m good.

Altijd al had ik vertrouwen in mezelf en in mijn proces. Anderen leken mij gek te vinden. De labels/scheldwoorden/oordelen die ik al naar mijn hoofd geslingerd heb gekregen zijn niet op één hand te tellen. Je wil ze horen, niet?! Ok, hier gaan we:

• “Konijnentand“: nou ja, achteraf kan ik ze geen ongelijk geven, ik had werkelijk enorme en vooruitstekende voortanden. Niet dat dat hen het recht gaf om mij zo te noemen. Wat me verbaasde is dat die woorden mij fundamenteel niet raakten. Net omdat het om het ongelukkig benoemen van een iets opvallends ging. Dat ik op het schoolfeest een konijntje moest zijn vond ik dan weer handig want ik moest als enige geen vieze plastic tanden in mijn mond steken :). Ik was graag raar en eigenlijk waren die uiterlijke kenmerken iets waar ik mij mee kon onderscheiden. Ik was geen poppemieke en zal dat ook ooit zijn. I’m a Queen, not a princess.
• “Blokbeest“: T., een jongen uit mijn klas die bijzonder slecht in zijn vel zat, zat graag op mijn vel :). Het was een dubbel scheldwoord (#woordkunstenaar). Ik had namelijk ‘blokjes’ nodig om die tanden allemaal een beetje op een mooie lijn te krijgen én ik had bijna altijd de hoogste punten van de klas. Ja, toch wel. Wat ik nooit deed was ‘blokken’ :). Dat ik niet wist wat studeren was leidde tot allerlei issues op latere leeftijd (niet zo heel lang geleden eigenlijk) maar daarover weidt ik graag op een ander moment uit.
• “Heksenneus“: Dat zei een jongen tegen mij waar ik heel erg verliefd op was toen ik hem vroeg waarom hij mij had afgewezen. Nou ja, ik was 13 en ik besefte dat ik niet zou veranderen, dat die neus er altijd zou zijn en dat hij veel te oppervlakkig was voor mij. De liefde was dan ook snel over. Twee weken later arriveerde mijn geweldige papa met zijn ligfiets op school. R., die jongen dus, had plots wel interesse. Sorry, boy, too late, and wtf! Btw, het is je vergeven als naar mijn neus kijkt de eerstvolgende keer dat je me ziet. I’m a proud woman!
• “Naïef“: say what? Vandale zegt: als je gemakkelijk iemand vertrouwt en iets gelooft. Ja, daar kan ik me wel in vinden. Ik vind dat vooral moedig. Iemand vertrouwen vraagt overgave zonder vooroordeel. Het was een oude man die dat tegen mij zei. Het klonk bitter, alsof hij jaloers was. Het is blijkbaar not done om oprecht te vertrouwen in de goedheid van anderen. Ik liftte en kreeg vaak de vraag ‘is dat niet gevaarlijk?’. Mijn antwoord: ‘bent u dan gevaarlijk?’. Haha, die gezichten die ik dan zag. Ook als ik lifters meeneem krijg ik de vraag. Ik geloof liever dat 99,99% van de mensen goed zijn en niet bewust iets slechts willen doen. Noem me dus maar naïef. Het maakt me wie ik ben.
• “Labiel“: de man, hij was enkele jaren ouder maar niet persé wijzer, dacht mij te kunnen labelen met het woord dat ab-so-luut niet bij mij past. Ik ben wel een nieuwfreak die zowel woonsten, jobs als vriendjes met de regelmaat van de klok inruilde voor een nieuwer en boeiender exemplaar. Ik ben gewoon heel snel iets beu of ik ken de kneepjes van de job en dan ben ik weg natuurlijk. Zoiets. Ik kan intussen beamen dat het blijkbaar niet eenvoudig is om mee samen te leven door de bokkesprongen die ik maak. In mijn hoofd zijn dat trouwens heel logische stappen die alsmaar duidelijker in een giga-masterplan van world-domination passen. Hierover ga ik jullie de komende tijd zeker nog meer vertellen.
• “Bipolair“: auwch, die kwam binnen. Niet omdat het de nagel op de kop was. Wel omdat de woorden van iemand kwamen die zichzelf toen naar de laagste trede van mijn vriendenladder heeft gekatapulteerd. Net als bij die jongen waar ik verliefd op was, dacht ik toen, ‘nou, jij weet me duidelijk niet naar waarde te schatten én je vindt het nodig om me tijdens de zwaarste periode van mijn burnout even “een hart onder de riem te steken”‘. Ik sprong van links naar rechts op zoek naar houvast, dat wel, maar bipolair, dat gaat toch wel wat ver. Het is niet iets dat je zomaar tegen iemand zegt. Het is best een zware diagnose. Ik wilde gezien worden voor wie ik was en ik was zoekende. Dat wel.
• “Hoogbegaafd“: laat me niet lachen, was mijn eerste gedachte. Tot de psychologe tot in detail, en zwaar over tijd gaande, elk stukje van mijn tsunami aan woorden koppelde aan de kenmerken van hoogbegaafdheid. Wat een fucking eye-opener was dat! Het kwam stevig binnen. Ik huilde 3 dagen en toen dacht: ‘WTF heb ik met mijn leven al aangevangen?’. Daar is het begonnen. De stappen vooruit. Mijn echte avontuur. Ik ontdekte elke dag iets nieuws en raakte enorm verstrikt in mijn hoofd. Intussen gaat het knalgoed met dat begaafde mens, ik dus. Wildbegaafd enal!
• “Creatieve Generalist“: rondedansjes, vreugdesprongen, feest der herkenbaarheid, wild kloppend hart,… Er zijn nog mensen zoals ik, meer dan 1000! Oh my! Ik kon mijn geluk niet op toen ik de groep van Silvia Derom ontdekte en het besef knetterhard binnenkwam dat ik goed was zoals ik was. Ik moest helemaal niet anders worden. Mijn wilde zelf zijn zou eindelijk ‘normaal’ worden. Ik voelde me altijd de normale en de hele wereld deed raar. Eindelijk werd dat bevestigd, of toch min of meer :). Ik was tenminste niet meer alleen.
• “Wildbegaafd“: dat woord heb ik mezelf cadeau gedaan. Ik heb Talenten, ik kan veel, ik hou van nog veel meer. Ik heb duizenden ideeën en stuiter van enthousiasme. Ik weet dat mijn dromen en doelen veel verder reiken dan mezelf. Ik wil een wezenlijke bijdrage leveren aan een wereld die steeds beter wordt. Daarom noem ik mezelf wildbegaafd. En wil ik het vuur van andere wildbegaafden oppoken.

Wellicht ben ik er nog enkele vergeten maar dat is voor zo’n lijst nu ook weer niet zo erg. Je hebt het wel begrepen. I’m called names. Soms raakten ze me, meestal verbaasden ze me gewoon. Toch verloor ik nooit mijn geloof in mensen. Ik zag angst, verdriet, boosheid, frustratie, het verlangen om gezien te worden in de ogen van zij die op mij scholden. Ik heb ze allemaal allang vergeven. Zo ben ik dan wel. Helemaal.

Iedereen kan iets

Ik geloof 100% in mensen. Mijn vertrouwen is groot. zeer groot. Ik zie mensen. Echt. Ik hou van mensen. ‘Iedereen kan iets’, zingt Kaatje (ja, die oorwurmen krijg je er als jonge moeder gratis bij :p) en ze heeft keihard gelijk. Talenten zijn overal, in elk woord, in elke daad, in elke mens. Nee, dat is niet wollig of zweverig. Weet je waarom?

De wereld zit op jou te wachten en op mij. Wij zijn nodig om onze ideeën in actie om te zetten om de toekomst positiever te maken. Ja, positiever, want de realiteit is dat we elkaar graag kunnen zien. Dat we kunnen kiezen voor echte verbinding. Geen gezever meer. Hoe anderen ook naar ons kijken, jij hebt de wereld iets te bieden!

Jij wil echt knetterhard voor je eigen dromen gaan. Jij staat op de drempel na al een poos vol geploeter. Het is tijd om te springen. Je wil voor jezelf starten. Je wil moed verzamelen. Je hebt een plan voor de wereld. Je wil nu eindelijk die steen gaan verleggen en niet meer naar de pijpen van al je angsten dansen.

Ik ben coach. Talentencoach én Ideeënbooster, ja, allebei, altijd, voor jou, wildbegaafd, hoogbegaafd, multipotential, creatieve generalist of gewoon jezelf. Omdat ik geloof in radicale positiviteit én ideeeën die de moeite waard zijn. Overweeg je coaching bij mij? Ik wind er geen doekjes om. We gaan hard. Vooruit. Ik ben jouw heerlijke bullshit-filter. Die heb je nodig, geloof mij. Je bent namelijk ongelofelijk sterk in jezelf wijs te maken dat het nog wel even kan wachten, dat het leven best ok is, dat je droom niet zo belangrijk is, dat je helemaal geen boost nodig hebt.

Bon, als je dat echt gelooft, blijf dan lekker in je zetel zitten, goed?

Zullen we anders eerst samen superkrachtig je comfortzone uitbreiden en daarna jouw grenzen aftasten. Ik daag je uit. Ik luister. Ik zie. Ik voel. Ik pook. Jouw grenzen. Jouw dromen. Je staat te trappelen. Ik weet het.

Daarom. Gun jezelf iemand die je Talenten laat bruisen, je dromen tonnen zuurstof geeft en jou je plannen de wereld in laat katapulteren!

Nele